குருயஜனம். ஆத்மயஜனம் - ஒரு சிந்தனை

by arutsakthi Tue Oct 15, 2013 10:59 am

குருயஜனம். ஆத்மயஜனம் - ஒரு சிந்தனை

வினைக்கு தக்கபடி வாழ்வெடுத்த நாம் அதே நல்வினையின் பயனாய் ஒரு ஸத்குருவை அடைந்து ஞான சாதனை செய்கிறான். இதில் குருவையும் தன்னையும் அறிந்து கொண்ட நிலையில் ஒரு வழிபாடு இருக்கிறது. அதுதான் குருயஜனம். ஆத்மயஜனம் என்ற நிலையில் நமது சிந்;தனையில் உலவ விடுகிறோம்.

நமது பிறவிக்கு காரணம் த்வந்தங்களான புண்ய பாபங்களாதி நான்கு வர்க்கங்கள். நமது வீட்டில் விளக்கு அணைந்து விட்டால் இருட்டாகி விடுகிறது. இந்த இருட்டு எங்கிருந்து வந்தது? ஒளியிருக்கும் இடத்திலேயே இருட்டும் இருக்கிறது. ஒளி என்ற ஒன்று இருப்பதை நாம் நினைப்பதால் அதன் எதிரிடையான இருட்டு தெரிகிறது. அத்வைதம் என்பது ஒரு கோட்பாடு. துவைதமான கோட்பாடு தெரிகிறதால் அத்வைதம் என்ற கோட்பாட்டை அத்வைதிகள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். ஆக ஏதோ ஒன்றுதான் உண்மை என்பது புலனாகிறது. அந்த ஒன்றை நாம் உணரும்போதுதான் மற்றது முளைக்கிறது. ஆகவே அந்த ஒன்றை ஒன்று என்று நாம் நி;னைக்காத நிலைதான் ஸத்யம். இந்த ஸத்யத்தை நாம் ஸந்தேகஹ விபரீதமன்னியில் உணரவேண்டும். அதற்கு ஒரு க்ரியைதான் இந்த யஜனகாரியம். மஹாவாக்கியத்தை போதித்த குரு ஒரு ஸர்வக்ஞர். ஒரு கலைஞர். மேலும் அவர் சிவசக்தியாத்மகமானவர் என்பது அவரது பாதுகா மந்த்ரத்தால் நமக்கு தௌ;ளனெ உணர்வாகிறது. அதில் ஹஸ~மலவரய10ம் என்பது சிவம்ää ஸஹ~மலவரயீம் என்பது சக்தி அல்லவா! இவ்வாறான குருபரம்பொருளே! சிந்தாமணி மந்த்ரம் என்பது ஒன்று. அது சிந்தித்ததை எல்லாம் அருளவல்லது. அந்த மந்த்ரத்தின் விரிவாக்கமேதான் நமது குருபாதுகா மந்த்ரத்திலுள்ள ஹஸக்ஷமலவரயூம் ஸஹக்ஷமலவரயீம் என்பது. இந்தகுரு ஸாதகனுக்கு சிந்தித்த ஸகலமான நிலைகளையும் அருள வல்லவர் என்பது இதன் மூலம் உணருகிறோம். சிந்திப்பது என்ன என்றால் அது பொருளானாலும் அருளானாலும் சரியே! அதனால் ஸாதகன் இந்த மேலான நிலையை அதாவது குருவின் மேலான நிலையை உணரவேணுமானால் நாமும் அவர் நிலைக்கு மாறவேணும். அதனால்தான் ஸாதகன் தன்னின் நிலையை இங்கு சிந்திக்கும் நிலையில் இந்த ஆத்மயஜனம் உள்ளது. காரணம் காரியம் என்ற இருநிலை. நாம் காரணமாகவே இருப்பதை உணர்ந்து விட்டால் காரியம் இல்லைதான். புண்யம் என்ற உணர்வுதான் பாபத்துக்கு காரணம். ஒளியையும் இருட்டையும் பிரிக்க முடியாதல்லவா! அதுபோல்தான் புண்யத்தையும் பாபத்தையும் பிரிக்கமுடியாது. இது ஞானயாகம். வெளிக்காரியங்கள் எதுவும் இல்லை.
தர்மா(அ)தர்ம ஹவிர்தீப்தௌ ஆத்மாக்னௌ மனஸாச்ருசா
சுஷும்னா வர்த்தமனா நித்ய மக்ஷவ்ருத்திம் ஜுஹோம்யஹம்
தர்மம் - அதர்மம் என்பவை அவிகள். ஆத்மாதான் அக்னி. அதாவது சிதக்னி. மனம் என்பது கரண்டி.(ச்ருக்) இப்படிப்பட்ட ஒரு ஞானயாகம் ஸதா நடைபெற்றுக் கொண்டுவருகிறது. அதாவது சும்மா இருப்பதுதான் ஞானயாகம். இது நடைபெற யாககுண்டம் வேண்டுமே! சதுரமான இதற்கு நான்கு பக்கம் உண்டே! ஆத்மா- அந்தராத்மா- பரமாத்மா- ஞானாத்மா இவைதான் பக்க சுவர்கள். இதற்குள்தான் இந்த யாகம் நடைபெறுகிறது. அந்தராத்மா- இது ஆத்மாவுக்குள் உள்ள ஒரு உணர்வு. பரமாத்மா - இது அகண்டமாக எங்கணும் நிறைந்தது. ஞானாத்மா- இது வெறும் உணர்வு மாத்திரம். எல்லாம் ஒன்றாலும் அதன் சோதனைக்காக வேதாந்தம் நமக்கு தனித்தனியே காட்டுகிறது. இந்த யாகம் மனதால் செய்வது. இது அத்தனை சுலபமல்ல. பஹிர்யாகம் என்கிற வெளிப10ஜையை இந்த நினைவுடன் செய்தால் சிறப்புதான். இல்லையானலும் கூட பசுபாவத்தில் பாவனா தார்ட்டத்துக்காக செய்து வந்தாலும் இந்த நினைவு நாளடைவில் இவனுக்கு ஸித்திக்கக்கூடும். ஸாதகனுக்கு உழைப்பு முக்கியம். அதுதான் அவனது காரியம். இந்த காரியத்தின் அனுபவம் சித்தத்தில் நடைபெறும். இந்நிலையில் சித்தம் சும்மா இருக்கவேணும். இது மிகவும் கடினமான செயல். இருந்து பாருங்கள் தெரியும். ஒரு யோகி. இவர் ஒரு ஆலயத்தின் பிராகாரத்தில் பேசாமல் உட்கார்ந்திருப்பாராம். ஆவர் பேசியோ- பாடியோ யாரும் கண்டதில்லை. கோயிலில் அன்றாடம் நடைபெறும் ப10ஜைக்குப்பின் அவருக்கு ஒரு கவளம் பிரஸாதம் கொடுத்துவந்தார்கள். இது பல ஆண்டுகளாக நடைபெறும் நிகழ்ச்சிதான். ஒரு சமயம் அந்த கோயிலின் நிர்வாகியான ஸமஸ்தானாதிபதி கோயிலுக்கு தர்சனத்துக்கு வந்தார். தர்சனம் முடிந்தபின் பிராகாரம் சுற்றி வரும்போது இந்த யோகியைக் கண்டார். இவரைப்பற்றி அங்கு விசாரித்தார். அவர்கள் இவரைப்பற்றி அதாவது இவர் பேசாமல் சும்மாவே பல ஆண்டுகளாக இருக்கிறார் என்றார்கள். ஸமஸ்தானாதிபதி அவரிடம் பேச்சு கொடுத்துப்பார்த்தார். ஆனால் அவர் இப்போது பேசினார். என்ன பேசினார் தெரியுமா? “ஐயா! தாங்கள் என்னைப்போல் ஒருமணிநேரம் இங்கு பேசாமால்- ஒரு வேலையும் செய்யாமல்- மனதால்கூட எதையும் நினைக்காமல் உட்காரவேண்டும். முடியுமா?” என்றார். ஸமஸ்தானாதிபதி அறிவாளி. அதனால் அவரது சவாலை ஏற்றுக்கொண்டு அவருக்கருகில் உட்கார்ந்துவிட்டார். ஆனால் ஒரு அரைமணிக்குமேல் அவரால் சும்மா இருக்கமுடியவில்லை. அப்போதான் பேசாமல்- எந்தவேலையும் செய்யாமல்ää மனதால்கூட எதையும் நினைக்காமல் இருப்பது என்பது எத்தனை கடினம் என்பதை உணர்ந்தார் என்ற கதை ஒரு மஹான் சொன்னது. அதனால் சும்மா இருப்பது மிகவும் கடினமான காரியம். இதைத்தான் கீதாசார்யன் “யோகேன சித்தஸ்ய . . .” என்றான்.

எனவே அஹம்ப்ரஹ்மாஸ்மி என்ற மஹாவாக்கியத்தின் லக்ஷியார்த்தமே இந்த உபாஸனை என்பர் ஆன்றோர். நான் நீ என்பதெல்லாம் விவகாரமாத்திரமே! கடல் உள்ளது. அதில் எங்கணும் மேலே மேலே அலைகள் மேலெழும்புவதை நாம் காணுகிறோம். அலையிலும் கடல்நீர்தான். கடலிலும் அதே நீர்தான். கடலுக்கு அடியில் மிகவும் அமைதியான சாந்தம். சாந்தமான கடல்நீரிலிருந்து தான் சப்தமான அலைகளை உண்டாகின்றன. கடலால்தான் அலைக்கு விவகாரமே தவிர அலைகள் தனித்தில்லை. அதுபோல் ஆத்மாவில் அந்த நான் என்ற விவகாரம். இதனை ஸமுத்ரேதி தரங்கம் என்பர். தரங்கேதி ஸமுத்ரம் இல்லை. இதனை நான் நீயாக முடியாது. நீ நானாக முடியும் என்பர் ஆன்றோர். இந்த நிலையை நாம் தெள்ளத்தெளிவாக உணரவேணுமானால் குருதான் வழிகாட்டவேணும்.

முதலில் அவரிருக்கும் இடம் எது? எனத் தெளிக. நமது ஸ்தூல சரீரத்தில் ஸஹஸ்ராரம் என்ற 1000 தளகமலத்தின் கீழ் த்வாதசாந்தம் என்ற 12 இதழ்கமலத்தில்தான் குருவின் இருப்பு என தத்துவநூல்கள் கூறுகின்றன. ஸஹஸ்ராரத்திலே உள்ள சித்தின் விகஸிப்பு அல்லது உணர்வு த்வாதசாந்தத்தில்தான் புரிபடும். சித்தை நாம் உணரும் இடம் த்வாதசாந்தம்தான். அந்த இடம் குருநாதருடையது. ஆகவே நாம் பரதேவதையை உணரவேணுமானால் அதற்கு குருநாதர்தான் முதல்படி. அவரில்லையேல் சித்தின் உணர்வு நமக்கு இல்லை. இந்த சித்தின் உணர்வுக்குத்தான் குருயஜனம் செய்கிறோம்.