ராஸலீலையும் காமகலையும்-ஆத்மாநந்தமே! - அருட்சக்தி

by arutsakthi Tue Oct 15, 2013 10:44 am

ராஸலீலையும் காமகலையும்-ஆத்மாநந்தமே!

ராஸபஞ்சாத்யாயீ என்கிற ராஸலீலை ஒரு யோக சாஸ்த்திரம். ஸன்யாச நிலையை அத்புதமாக வர்ணிக்கிறது. கண்ணனும் ராதை முதலான கோபஸ்த்ரீகளும் ஒன்றாகக்கூடி நர்த்தனம் செய்ததை ஸ்ரீமத்பாகவதம் தெள்ளத் தெளிவாக எடுத்துரைக்கிறது. அங்கு ஆண்களும் பெண்களும் ஒன்றாகக்கூடி ஆடியபோதிலும் உலகரீதியான காமம் என்பது துளிகூட இல்லை. இதுவே அகண்டாகார வ்ருத்தியான பராஹந்தா எனக்கூடிய காமகலை என்ற ஒரு யோகவைவபம் ஆகும். (இதைத்தான் ஸ்ரீவித்யா சக்ரபூஜையின் இறுதியில் நமது குஹானந்த மண்டலி பரம்பரையினரால் செய்யப்படுகிற ஸ்ரீஆச்சர்யாஷ்டோத்தர சதநாமாவளி என்ற அர்ச்சனையின் தத்வார்த்தங்கள் தெள்ளிதின் விளக்குகின்றன.)
எங்கு உலகியல் ரீதியான காமம் தென்படுகிறதோ- அல்லது உணரப்படுகிறதோ அங்கு வேதாந்தத்துக்கு இடமில்லை. எனவேதான் இந்த நிலையை அதாவது காம கலையின் உண்மையான தத்வத்தை ஒரு தீவிர ஸாதகன் உணர வேண்டுமெனக்கருதி இங்கு இதனை உண்மையாக உணர்த்தவேதான் இந்த அர்ச்சனையை செய்யப் பண்ணி யிருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கிறோம். இங்கு சிவனும் சக்தியும் எவ்வாறு லீலையில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள் என விளக்கமாக உள்ளது. மேலே சொன்ன ராஸலீலை வைபவமேதான் இது என்பது அதன் அர்த்தவிசாரத்தை உணரும்போது தத்துவ தர்சிகளுக்கு தெரியாமல் போகாது. தர்மத்தை செய்யவும் நிலைநிறுத்தவும் எவன் மிகுந்த ஆசையுடையவனோ, உலக நலனில் எவன் கண்ணும் கருத்துமாக இருப்பானோ, துஷ்டர்களை ஸிக்ஷிக்க முடிந்தவன் எவனோ, ஸத் ஜனங்களை ரக்ஷிப்பதில் மிகுந்த ஆசையுடையவன் எவனோ, ஸதாகாலமும் இடைவிடாமல் ஈச்வரியின் ஜபத்தை செய்வதில் விருப்ப முடையவன் எவனோ, எல்லா உயிர்களிடத்திலும் ஸமமான ப்ரியத்தை வைத்திருப்பவன் எவனோ அப்படிப்பட்ட ஸாதகனுக்குத்தான் மேலேகூறிய ராஸலீலையான காமகலையின் முழு தத்வார்த்தமும் புலப்படும் என்பது உறுதி. இதையேதான் ஸ்ரீஆச்சர்யாஷ்டோத்தர சதநாமாவளியின் பலச்ருதியில் தேவியே கூறுகிறாள்.
10000 கோபிகாஸ்த்ரீகளின் மத்தியில் கண்ணன் இருந்தபோதும் அவனுக்கு காமம் இல்லை. இது எவ்வாறு ஸாத்யமாயிற்று? அதுதான் ஜிதேந்த்ரியத்வம். இந்த நிலையில் யார் பரதேவியை பூஜிக்கிறார்களோ அவர்கள்தான் வீரர்கள் என்றும் வீரஸாதகர்கள் எனவும் அறநூல் கூறும். போகமே இங்கு யோகமாக ஆகிறது. ஜன்மாவை போகத்தில் ஈடுபடுத்தி அதனிலேயே உழன்று கொண்டு இராமல் மோக்ஷமான- தன்னை உணரும் ஞானத்தை யார் அடைய முயலுகிறார்களோ அவர்களுக்குத்தான் ஸ்ரீவித்யாப்ராப்தி என்பது மிகவே உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது. கோடானுகோடி மக்கள் வாழுகிறோம். உண்ணுகிறோம். உடுத்துகிறோம். பேசுகிறோம். பாடுகிறோம். இதில் என்ன ஸாரம் என்று என்றைக்காவது விஜாரித்திருக் கிறோமா? விசேஷமாக சிந்திப்பதும், விசேஷ ஞானம் அடையவேணும் என்றதில் முயலுவதும் தானே முமுக்ஷுவின் செயலாக அறநூல் பகர்கின்றது. எனவே ஸ்ரீவித்யா ஸாதனை செய்பவர்கள் அத்தனைபேரும் முமுக்ஷுவா என்று வினாவை ஏற்படுத்தினால் இல்லை என்ற பதில்தான் வரும். இது எல்லோரை ப்பற்றியும் குறை கூறும் நோக்கில் எழுதவில்லை. ஏனெனில் ஆசார்யாள் கூறியதுபோல் ஸாதகர்கள் அத்தனை பேரும் ப்ரஹ்மஞானிகளாகிவிட்டால் உலகம் நடைபெறவேண்டாமா? உலகம் என்றால் நல்லதும், கெட்டதும் கலந்ததுதானே! ஆனால் மேலே சொன்னவழியில் அனைவரும் கண்டிப்பாக முயல வேண்டியது என்பதில் எந்த ஐயப்பாடும் இல்லை. நாம் முயலுகிறோமா? என ஒவ்வொருவரும் தினம் ஒருதரம் தன்னைத்தானே மனதிற்குள் கேட்டுக் கொள்ள வேணும். அதுதான் மிகுந்த இன்பத்தையும் ஆனந்தத்தையும் கொடுக்கக்கூடியது. அதுவும் குருவால் அனுக்கிற கிக்கப்படுகிற ஆனந்தம் உண்டே அதற்கு ஈடும் இல்லை. இணையும் இல்லை. அது மந்த்ர உபதேசம் என்று மட்டுமில்லை. அவர்வாய்வழி கூறுவது எதுவானாலும், எந்த ஒரு சொல்லானாலும் அது ப்ரஹ்மஞான உபதேசம் என்றவிதத்தில் ஸாதகனாகிய சீடன் எடுத்துக் கொள்ள வேணும். அப்போதுதான் அறநூலில் கண்ட ஆனந்தத்தை இவனும் அனுபவபூர்வமாக அடைவான். அதனால் அந்த ஆனந்தம் பற்றி சிறிது ஆராய்ந்துபார்ப்போம்.
ஆனந்தம் என்பது ஸந்தோஷம். இது ஒரு பொருளாலோ, பேச்சாலோ ஏற்படுமானால் அது நிலையானதல்ல. அந்த பொருளும், பேச்சும் போய்விட்டால் ஆனந்தமும் போய்விடும். எனவே ஆனந்தம் ஏற்படுத்திய பொருளோ, பேச்சோ மறைந்தாலும்கூட ஆனந்தம் சாசுவதமாக இருக்கவேண்டும். அதுதான் உண்மையான ஆனந்தம். அப்போது ஏற்படும் ஆனந்தம் தான் மோக்ஷம். அதாவது ஆத்மானந்தம். இதைப்பற்றி உபநிஷதங்கள் நிறைய பேசுகின்றன. இந்த ஆத்மானந்தம்தான் மேலே கூறிய ராஸஇன்பம்-காம கலாஇன்பம். கண்ணன் ப்ருந்தாவனத்தைவிட்டு மதுராவுக்கு சென்றபின்பும்- அவனது நேர், சரீர தொடர்பு இல்லாதபோதும் அங்குள்ள வ்ரஜஸ்த்ரீகள் கண்ணன் தங்களுடனேயே இருப்பதாக ஸதாகாலமும் நினைத்தார்கள். அவனுடைய ஸங்க - ராஸ இன்பத்திலேயே திளைத்தி ருந்தார்கள். இதுதான் புறப்பொருளால் ஏற்படாத ஆனந்தம். இதனை இதற்குமேல் எழுத்தில் வர்ணிக்க இயலாது. அதனால்தான் இந்த நிலையை அதாவது காமகலையை வர்ணிக்க- போதிக்க ஸத்குரு விற்குத்தான் தகுதி என்றார்கள். குருமுகாதுதான் இதனை விளக்கமுற கேட்கவேணும். அருட்சக்திக்கு அந்த பாக்யத்தை ஸத்குரு நாதரவர்கள் சுமார் 35 ஆண்டுகளுக்குமுன்- எந்த ஸ்தலத்தில் இந்த காமகலைக்கு முக்கியத்வம் உண்டோ அந்த ஸ்தலமான திருவாரூரில் ஸ்ரீகமலாம்பிகாவின் திருச்சன்னிதியில் ஏற்படுத்திக் கொடுத்தார்கள். ஆம். ஒருநாள் அவர்களுடன் கமலாம்பா ஆலய ஆடிப்பூர உத்ஸவ சமயம் அங்கு செல்ல சந்தர்ப்பம் ஏற்பட்டது. அதுசமயம் ஸ்ரீகமலாம்பிகையை தரிசித்துவிட்டு வெளியில் வரும்போது வெளியே உள்ள ஸ்ரீஉச்சிஷ்டகணபதி ஸந்நிதியில் தர்சனம் செய்தோம். அப்போது அருட்சக்தி கேட்ட வினாவுக்கு விடையாக இந்த காமகலா பற்றி மிக விரிவாக கூறியருளினார்கள். இந்த உபதேசத்தின் பாக்கியந்தான் காரணம் என்று நினைக்கிறேன்- ஸ்ரீஆச்சர்யாஷ்டோத்தர சதநாமாவளிக்கு பின்னாட்களில் அருட்சக்தியால் ஒரு உரை எழுதநேர்ந்தது. ஏனெனி;ல் உச்சிஷ்ட கணபதியின் தத்வமும் ஆனந்த நிலையில் அமைவதாகும் என்பதும் அதன் விரிவாக்கமே சிவசக்தியின் ஸம்மேளன ஸாம்யம் என்பதும் அதன் விளக்கத்தால் தௌளிதின் உணரலாம். இதுதான் அருளின் ஆற்றல் என்பதாம்.